ساخت اندام‌های ساختگی از پلاستیک‌های بازیافتی

اکنون تصور کنید که یک گوشی هوشمند، یک دستگاه چاپگر سه بعدی و مواد خامی که از لیوان‌های پلاستیکی بازیافتی به دست آمده‌اند، همه‌ی آن چیزی باشد که با آن بتوان به معلولان کمک کرد.

کریستین تساگل که در رشته‌ی انفورماتیک تجاری (Business informatics) دانشگاه ارلانگن پژوهش می‌کند، سرپرستی گروهی تحقیقاتی را به عهده دارد که از یک سال و نیم گذشته تحقیقات خود را روی امکان کمک به معلولان در کشورهای در حال توسعه و چگونگی آن متمرکز کرده‌اند.

تساگل قصد دارد سازه‌های مقرون به صرفه‌ی خود را برای معلولان با کمک چاپگرهای سه بعدی بسازد. مواد خام این اندام‌های ساختگی قرار است از لیوان‌های پلاستیکی بازیافتی تامین شود.

تنها کاری که طبق گفته‌ی این پژوهشگر به عهده‌ی پزشک درمانگر خواهد بود، اندازه‌گیری عضو آسیب‌دیده و گرفتن ۲۰-۳۰ عکس از آن و ارسال آنها به چاپگر است. یک نرم‌افزار مسئول تهیه مدلی سه بعدی بر پایه‌ی این اندازه‌هاست. به گفته این پژوهشگر هیچ اندامی شبیه دیگری نخواهد بود، چون هر یک از تولیدات بر اساس نیازها و اندازه گیری دقیق محل قطع یا آسیب عضو ساخته شده است.